Muzika jarfino

Jarfina nokto anonciĝis tede : la familio splitiĝis por pluraj tagoj, Jaso kaj mi restos solaj hejme.

Ni ja intencis viziti kinejon, sed tio ne plenigas la vesperon. Tial ni invitis solajn amikojn. Kaj tiam mi komprenis ke ili ĝenerale neniam estas solaj dum la jarfina nokto : ĉiam estas ie festo, renkontiĝo, kaj ili ĉiel muzikas kun aliaj. Ĉijare ili estis kun ni.

Posttagmeze ni spektis usonan filmon Eragon : flugantaj drakoj ja estas bela vidaĵo, Jeremy Irons kredebla kiel tenebra heroo, kaj John Malkovich tre plaĉa en rolo de aĉulo. La ĉefrolulo estas tro bele kombita, la sorĉistino tro feste vestita, ribelulino tro bela, mi ne ĉion ĝuis. Sed la pejzaĝoj estas revigaj kaj mi estas bona publiko. La filmo tre plaĉis almenaŭ al Jaso.

Sed vespere post la manĝo ni muzikis ĝis la kvina matene. Fakte kiam sonis la nova jaro, ni estis okupataj en komuna muzikado, kaj komplete forgesis bondeziri unu al la aliaj ...

Jaso flutas, Dominiko ludas pianon kaj Alano akordionon.