Folkloro kontraŭ tradicio

Hodiaŭ mi devis verki artikolon por varbadi pri tradiciaj muzikoj en nia regiono. Skribinte tutan paĝon, mi komprenis ke ne eblas montri veran harmonion inter folkloro kaj "moderne traktata" tradicia muziko, ĉar harmonio ne ekzistas inter ili.

Mi bezonis longan tempon por kompreni ke "trad-muziko" kaj folkloro estas tre malsimilaj aferoj.

Folkloraj grupoj iom artefarite traktas sian patrimonion. Ili kolektas muzikojn, klopodas redoni ekzaktan bildon pri la deknaŭa jarcento, per kostumoj, ktp. Tio ne estas vivanta tradicio laŭ mi, sed ili tion kredas, kaj nu, tio estas ilia afero. Konscii pri tio forigas internajn konflikojn.

Tradiciaj bandoj por baloj, traktas la muzikon malsimile : ili trovas melodion kaj, respektante la melodion, transformas ĝin por doni pli riĉan stilon, foje komponas, aldonas diversajn harmoniojn, modernigas por la gusto de la publiko. Ili neniam metas folklorajn kostumojn. Sufiĉe ofte, ili ankaŭ lernis klasikan muzikon kaj havas kelkajn antaŭjuĝojn pri folkloro. Malestimon eĉ pro la supoze malriĉeca repertuaro. Dum por folkloristoj la tradiciuloj estas perfidantoj de la kultura patrimonio.

Kaj do tio signifas ke tradicio ne signifas la samon por ambaŭ tendencoj. En tiuj kondiĉoj, estas iom malfacile instrui al homoj el folkloraj grupoj se oni ne venas el tiu medio. Estas same malfacile lerni de folkloraj grupoj pro nescio de ties riĉeco. Ĝuste tion volas fari nia muziklernejo, en kiu mi estas kaj lernanto, kaj senpaga instruisto : instrui al ĉiuj, plibonigi la ĝeneralan nivelon, forigi antaŭjuĝojn kaj miksi la homojn. Uf, malfacila tasko ...

Detaloj montras ke ni estas ĉe krucvojo : kvar homoj el fokloraj grupoj venas por lerni tirharmonikon aŭ vjelon. Denove mi revas pri malfermitaj pordoj ...